Behçet Necatigil’in Şiirlerinde Kadının Halleri

Sanat; hayata, doğaya, zaman ve mekâna başka ufuklardan bakmasını öğretir. Şiir ise okurunda gündelik hayatın dağdağası içinde bazen uzun sürecek düşünceler uyandırırken çağrışımlarıyla ânı anlamlı kılar. İnsanı kuşatan onun izler bırakan olayları, şiir sanatının imkânlarıyla dile getiren nesirleriyle de sanata dair görüşlerini açıklayan bir şairdir Behçet Necatigil. Türk şiirinin kendi üslubunu oluşturabilmiş isimlerinden olan şair, sıradan insanın hallerini şiirlerinde etkili söyleyiş yalın ifadeyle getirir. İdeoloji, sınıf gözetmeksizin toplumun hemen her kesiminden okuru ortak duygularda birleştirebilecek insani söyleyiş, derin gözlemin varlığı kendini hissettirir. En sessiz, en görünmez haliyle dahi kurucusu kadın sahnesinden fotoğrafları özgün yere sahiptir. Küçük kız çocuğundan, geçim derdiyle evin sıkıntılarını omuzlayan kadınlara, gelenek arzuları arasında sıkışmış genç kızlardan sokak kadınlarına, hasta çocuğunun kaygısıyla uykusuz kalan annelere yaştan kesimden kadın, Necatigil’in yerini bulur. Şiirlerde insanı iç dünyasından yakalamaya çalışan yargılamayan mutedil yaklaşımın sesi duyulur. Necatigil yaşamın gözlemleyen, onu yaşadığı yorumlamaya şairdir. Bu yaklaşımıyla polemikleri, siyasi zamanı aşan isim olarak devrin okurunun duygularına hitap edecektir. “kadın konusunun” ele alınmaya çalışıldığı bu makalede şairin; şair algısına kısaca bilgi verilmiştir. Bütün şiirleri yapılan taramada konulu şiirler tasnif edilerek onlar da sınıflandırılmaya çalışılmıştır.